Dbajmy o Wielkopolski Park Narodowy

Jak ważny jest Wielkopolski Park Narodowy dla Puszczykowa nie trzeba (chyba) nikomu tłumaczyć. Od samego początku nasz blog zwracał uwagę na to, że koegzystencja zielonego organizmu miejskiego z żywym pomnikiem przyrody powinna funkcjonować z korzyścią dla nich obu. Rozwój naszego miasta musi być zaplanowany w taki sposób, aby w jak najmniejszym stopniu wpływał negatywnie na otaczający je Park Narodowy. Z kolei ochrona przyrody powinna być prowadzona w taki sposób, aby nie była przesadnie uciążliwa dla mieszkańców. Tym bardziej interesują nas prace nad nowym planem ochrony Wielkopolskiego Parku Narodowego wraz z jego otuliną. Dziś, dzięki uprzejmości redakcji "Kuriera Puszczykowskiego", z przyjemnością publikujemy relację z dwóch spotkań konsultacyjnych. Jednocześnie wyrażamy zaniepokojenie faktem, że podobno władze naszego miasta niezbyt żywo interesują się tą kwestią. Jak pokazały ostatnie lata, a nawet miesiące, trudno mówić o pełnym zrozumieniu specyfiki położenia Puszczykowa oraz strategicznego znaczenia Parku Narodowego dla naszej miejscowości. Niepokojące plany inwestycyjne, jak np. przesadna rozbudowa drogi wojewódzkiej 430 (prawdopodobnie sprowadzona do rozsądnych rozmiarów), budowa spalarni opon w Mosinie (zablokowana ostatecznie po dużej mobilizacji mieszkańców) czy problemy z nielegalnym wywożeniem śmieci do lasu, a także kontrowersyjne inwestycje prywatne naruszające dotychczasowy układ urbanistyczny Puszczykowa w dość dotkliwy sposób uświadamiają, że niezbędna jest   akcja uświadamiająca mieszkańcom i władzom różnych szczebli w jak pięknym i unikatowym miejscu mamy szczęście żyć. Zachęcamy wszystkich do zainteresowania tematem ochrony WPN. Szczególnie radnych i Zarząd Miasta.

Prace nad planem ochrony Wielkopolskiego 
Parku Narodowego wraz z otuliną.
Mariola Marecka Chudak*

Pod koniec stycznia i na początku lutego 2013 r. w siedzibie dyrekcji WPN w Jeziorach odbyły się kolejne spotkania konsultacyjne w ramach prac nad nowym planem ochrony Wielkopolskiego Parku Narodowego. Tym razem dr hab. inż. Agnieszka Ławniczak prezentowała wyniki rocznej pracy zespołu naukowców badających stan jakości wód powierzchniowych na terenie WPN i jego otuliny.

Jakość wód w WPN pozostawia wiele
do życzenia. Fot. W. Kowaliński

Jak się Państwo z pewnością domyślają ocena końcowa stanu ekologicznego po przebadaniu osadów dennych, fitoplanktonu, zooplanktonu, bezkręgowców, makrofitów oraz zmian fizyczno-chemicznych wód powierzchniowych nie wypadła dla naszych jezior i rzek korzystnie. Najgorszą ocenę „stan zły” otrzymały jeziora: Łódzko-Dymaczewskie, Witobelskie, Lipno i Konarzewskie. Wszystkie rzeki, na które niestety ma wpływ woda z jezior i zlewni otrzymały wynik „poniżej dobrego”.

Drugie spotkanie rozpoczęło się prezentacją wyników badań Ostoi Rogalińskiej pod kątem ochrony ptaków i ich siedlisk. Ornitolog Paweł Śliwa przedstawił zagrożenia-silna penetracja terenu przez ludzi, zabudowa gruntów przyległych do doliny Warty, przesuszenie doliny Warty spowodowane brakiem wiosennych zalewów (zmiana reżimu hydrologicznego Warty powoduje ogólną degradację ekosystemów doliny), obecność norki amerykańskiej i jenota powodujących uszczuplenie bazy pokarmowej oraz celowe niszczenie gniazd i płoszenie ptaków przez nieodpowiedzialnych ludzi. 

Omówił także cele działań ochronnych zmierzających do utrzymania liczebności populacji lęgowej ptaków chronionych- zdecydowanie należy pozostawić obecną funkcję obszarów określonych jako rolnicze i leśne w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, ograniczyć ruch pojazdów po terasie zalewowej rzeki Warty poprzez wprowadzenie i egzekwowanie zakazu wjazdu oraz organizację parkingów buforowych, wprowadzić i przestrzegać zakazu biwakowania na terenie doliny Warty w rejonach najcenniejszych przyrodniczo, prowadzić działania mające na celu zmniejszenie odpływu wody z doliny, np. poprzez udrożnienie starorzeczy czy budowę zastawek.

Mamy powody do dumy, gdyż otaczająca nas przyroda ma unikatowy charakter, nieobecne gdzie indziej gatunki roślin i zwierząt, obszary urokliwe krajobrazowo z urozmaiconą rzeźbą terenu oraz dzikie i niedostępne miejsca, tak rzadkie w Europie. Kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody poprzez działalność edukacyjną, to obowiązek każdego z nas.

*Mariola Marecka Chudak - współpracowniczka "Kuriera Puszczykowskiego".