Smutny spacer na Stare Puszczykowo

Kontynuujemy publikację listów mieszkańców rozczarowanych postępowaniem czy raczej brakiem postępowania obecnych władz miasta. Dziś list pana Jacka F. Balcera, w którym pisze o problemach Starego Puszczykowa. Kto pamięta poprzednie wybory, ten przypomni sobie także obietnice obecnych radnych, którzy mieszając z błotem poprzednią ekipę, nie szczędzili obietnic, których spełnić dotychczas nie zdołali. Oczywiście, czekamy na głosy polemiczne. Mamy nadzieję, że odezwą się także zwolennicy obecnie rządzącej ekipy i pokażą nam ich sukcesy. Przypominamy adres: zielone.puszczykowo@gmail.com.

Spacer z Burmistrzem*

Jacek F. Balcer

Szanowna Redakcjo,

piszę te słowa zainspirowany listem Pani Doroty Dydowicz z poprzedniego numeru, z którym w pełni się zgadzam. Pragnę dodać do niego kilka słów z perspektywy 10 lat jakie spędzam w Puszczykowie. Tyle właśnie czasu minęło, od chwili, kiedy podjąłem decyzję by wyprowadzić się z Warszawy i zbudować dom w miejscu, które znałem z dzieciństwa, ze spacerów z rodzicami. Piękne miejsce i przyjaźni ludzie tworzą klimat, w którym dobrze się mieszka i ja również nie byłem rozczarowany, gdy mi się to w końcu udało. Jednak ostatnie dwa lata wyraźnie ów klimat i komfort mieszkania w Puszczykowie zmieniły, niestety na gorsze. Dużo w tym widzę winy władz miasta, które zamiast patrzeć w przyszłość, poświęcają czas raczej na „rozliczanie” poprzedników i negowanie wszystkiego, co poprzednia Pani Burmistrz uczyniła. Towarzyszy temu narzekanie na brak środków i brak widocznych działań żeby je pozyskać. Nie wystarczy bowiem wyklejenie billboardu, by namówić ludzi do pozostawienia w mieście swoich pieniędzy z podatku PIT. Trzeba przekonać mieszkańców, że warto. Przykłady wielu miejscowości, w których nie dyskutuje się gdzie przenieść szkołę, czy bibliotekę, tylko gdzie wybudować kolejną, albo jak długo powinien być czynny miejski basen, pokazują, że można. Tak jak można skutecznie walczyć np. o unijne środki. Ile obecne władze zdobyły takich pieniędzy? Co zrobiono dla dużej części miasta, jaką jest Stare Puszczykowo? 

Walka z piratami drogowymi na drodze wojewódzkiej 430
powinna być priorytetem. Fot. J. Gulczyński

Gdyby Pan Burmistrz dał się namówić na spacer, zdziwiłby się może, jak trudno bezpiecznie dotrzeć do jego górnej części. Jak idąc zaniedbanym chodnikiem czuje się pęd przejeżdżających ulicą Wysoką samochodów. Zarówno idąc do ulicy Studziennej jak i do Jarosławskiej. Tam zresztą idzie się wzdłuż cmentarza, na który łatwo niestety można trafić, jeśli jakiś jadący w stronę Poznania kierowca, zdecyduje się uciec na pobocze – w tym przypadku na chodnik, by uniknąć czołowego zderzenia z wyprzedzającym „na trzeciego”, pędzącym do domu z Poznania mieszkańcem Mosiny i okolic (nie generalizuję i nie chcę antagonizować, ale kierowców z Puszczykowa, którzy pędziliby Wysoką obok szkoły, do której chodzą ich dzieci jest chyba niewielu). Wiem, Pan Burmistrz stwierdzi, że to droga wojewódzka, więc nic nie może. Tymczasem jest wiele miejscowości w Wielkopolsce, gdzie władze lokalne wymusiły na zarządcy dróg ustawienie barier oddzielających jezdnie od chodników, tam gdzie jezdnie przebiegają zbyt blisko ciągów pieszych. Albo postawiły je same. Polecam maleńki Bralin, w powiecie kępińskim. Albo Bojanów, pod Lesznem, gdzie od lat nie było wypadku na krajowej „5”. Dlaczego? Bo władze lokalne skłoniły policję do tak częstych kontroli prędkości, że kierowcy wiedzą, że tu zwykle „stoją” i jadą wolniej. 

A czy Pan Burmistrz kiedyś spróbował pojechać zgodnie z przepisami drogą numer 430 na jej fragmencie przebiegającym przez Puszczykowo? Jeśli tak, to wie ile razy wyprzedzono Pana mimo ciągłej linii i znaków zakazu, ile razy „otrąbiono” i popukano znacząco w czoło. Kiedy poprzednia Pani Burmistrz powiesiła przy szkole banery z ostrzeżeniami, skłaniającymi do ograniczenia prędkości, osądzono ją, że wydaje pieniądze na niepotrzebne rzeczy. Pewnie krytycy w świecie nie bywali, bo wiedzieliby, że nawet na niemieckich autostradach wiesza się podobne, a akcja okazała się na tyle skuteczna, ze jest rozwijana. Dziś mamy przy Wysokiej znak „Fotoradar”, który większość kierowców mija prawie setką, zresztą żadnego radaru nie ma, ale i tak nie załatwi sprawy nawet jego postawienie. Czy wie Pan ile wypadków było na tym odcinku? Ile razy pisał Pan o tym do Policji z prośbą o interwencję i działania prewencyjne? 

Idźmy jednak dalej Jarosławską. O imprezach z alkoholem w lasku naprzeciwko sklepiku nie piszę, bo to teren prywatny, więc nic mi do tego, poza tym, na szczęście uczestnicy nie zaczepiają przechodniów. Miłe to jednak nie jest, ale może to być moje subiektywne odczucie. 

Jeśli Pan Burmistrz miałby, jak wielu mieszkańców Starego Puszczykowa, małe dzieci i wybrał się na spacer z wózkiem, lub sam poruszał się na wózku inwalidzkim, zdziwiłby się może, że zamiast chodnikiem, musi jechać lub prowadzić wózek…ulicą. Od lat bowiem latarnie na Jarosławskiej, stoją centralnie na chodniku, żaden wózek się nie przeciśnie. Ale to oczywiście nie miasta sprawa, to na pewno Enea i nic nie można zrobić. Zresztą na ulicę musiałby jadąc na wózku lub idąc z wózkiem wjechać Pan już na Poznańskiej, ponieważ chodnik obok restauracji położony jest tak, że stojące na parkingu pod restauracją samochody, dojeżdżając przednimi kołami do krawężnika, zderzakami blokują w zasadzie cały przejazd. No nie Pan budował, i nie Pana wina, że samochody dłuższe niż parking. Może i dałoby się miejsca do parkowania namalować ukośnie, ale to pewnie kłopot, koszty i o jedno miejsce mniej. Więc przeciskaj się Mieszkańcu i Rowerzysto, jak zapragnąłeś ruchu. 

Pójdźmy jednak kawałek dalej, do placu zabaw przy ulicy Czarnieckiego. Niegdyś nowy, piękny i lśniący, do dziś z obskurnym budynkiem pośrodku. Większy problem to jednak wejście na ów plac zgodnie z przepisami. Ponieważ chodnik jest tylko po jednej stronie ulicy Czarnieckiego, przechodząc przez jezdnię pasami wejdziemy prosto w… płot. Tadeusz Chmielewski w swoim „Nie lubię poniedziałku” z 1971 roku, naśmiewał się z pijanych drogowców, którzy zamiast linii prostej, namalowali linię pięknie zakręconą. Chyba jednak nawet jemu nie przyszło do głowy, by malować przejście dla pieszych kończące się .. płotem. Jakie przesłanie mają dla maluchów władze miasta? Czy „od dziecka się ucz nie chodzić nie po pasach”? No ale na pewno ratowanie budżetu sprawia, że nie ma na farby… Wróćmy jednak już do Urzędu, ulicą Studzienną. Humor poprawimy tutaj pamiętając jak duży skok cywilizacyjny dokona się na ulicy Sobieskiego, w związku z wybudowaniem fragmentu chodnika. To nie sarkazm, to szczera radość. Każdy drobiazg, który sprawia, że nasze dzieci będą miały bardziej bezpieczną drogę do szkoły, cieszy niezmiernie. O tym, co martwi – postaram się napisać za miesiąc, spacer jeszcze się nie skończył. Może też miesiąc wystarczy, by namalować pasy prowadzące do furtki placu zabaw.

* Tekst pochodzi z lipcowego wydania "Kuriera Puszczykowskiego". Tytuł listu od redakcji Zielonego Puszczykowa.