Slalom radnego Szafarkiewicza

Publikujemy kolejną polemikę z artykułem wiceprzewodniczącego puszczykowskiej Rady Miejskiej - radnego Janusza Szafarkiewicza, który ukazał się w lipcowym numerze "Echa Puszczykowa". Z niewiadomych przyczyn numer ten jest niedostępny w internecie, dlatego skan oryginalnego tekstu pt. "Problem marketów w Puszczykowie" publikujemy pod tym linkiem. Przypominamy także, że publikowaliśmy wcześniej polemikę pani Ewy Łobockiej reprezentującej mieszkańców okolic ulicy Dworcowej protestujących przeciw lokalizacji dużych marketów w sąsiedztwie ich domów. Jak się dowiedzieliśmy, inwestorzy chcą postawić w tym rejonie aż 4 obiekty handlowe o rozmiarach mocno przekraczających wielkość dotychczas budowanych w Puszczykowie sklepów. Władze miasta, w tym radny Szafarkiewicz, najwyraźniej nie potrafią problemu rozwiązać, a jeśli już mają jakieś pomysły to tylko takie, które sytuację jeszcze bardziej komplikują. Poniższy tekst pochodzi z ostatniego numeru "Kuriera Puszczykowskiego", który trafił do puszczykowskich domów w miniony weekend. 

Wszystkich zainteresowanych sprawami Puszczykowa, także planami budowy marketów, zapraszamy na otwarte spotkanie Stowarzyszenia Przyjaciół Puszczykowa, które odbędzie się w najbliższy wtorek, 3 września, o godzinie 18.00 w budynku starej szkoły przy ul. Wysokiej 1.

Slalom radnego Szafarkiewicza

Marcin Muth*

W lipcowym numerze „Echa Puszczykowa“ ukazał się tekst pt. „Problem marketów w Puszczykowie“, w którym swoją opinię na zawarty w tytule temat przedstawił wieloletni radny Janusz Szafarkiewicz. Artykuł jest brawurowym przykładem asekuracji, niezdecydowania i braku własnych poglądów, wspartych demagogiczną wizją „niezależnego sondażu“, który miałby raz na zawsze rozwiązać konflikt między zwolennikami i przeciwnikami budowy dużych marketów w Puszczykowie.

Po lewej stronie ulicy Moniuszki ma powstać
pasaż handlowy Czerwona Torebka. Planowana
wielkość to ponad 1000 metrów kwadratowych - więcej
niż jakikolwiek obiekt handlowy w Puszczykowie.
Fot. Maciej Krzyżański

Zacznijmy od tego, że radnego Szafarkiewicza do napisania artykułu zmusiła napięta sytuacja w jego własnej okolicy. Mieszkańcy ulic oddalonych raptem o kilkadziesiąt metrów od domu radnego zaciekle protestują przeciw budowie dużych marketów w sąsiedztwie ich domów. Radny Szafarkiewicz zamiast wsłuchać się w racje swoich sąsiadów i wzorem radnego Marka Barłoga wspomóc ich wysiłki mające na celu powstrzymanie kontrowersyjnych inwestycji, woli usiąść okrakiem na barykadzie i udawać, że leży mu na sercu dobro wszystkich stron, wszystkich mieszkańców i w ogóle całego świata. Wyważony tekst w urzędowej gazecie ma pokazać jego zatroskaną twarz i zbudować alibi na wypadek zwycięstwa dowolnej ze stron konfliktu. 

Słusznie radny Szafarkiewicz zauważył, że budowa kolejnych dużych marketów w Puszczykowie doprowadzi do kuriozalnej sytuacji, kiedy to małe miasteczko w środku Wielkopolskiego Parku Narodowego będzie miało więcej powierzchni handlowej na głowę mieszkańca niż Warszawa, Kraków czy nasycony marketami do granic możliwości – Poznań. Zamiast jednak wyciągnąć z tego jedynie słuszny wniosek, że plany inwestorów należy sprowadzić do sensownych rozmiarów i zmusić ich do zbudowania marketów mniejszych niż 1000 metrów kwadratowych – najlepiej w miejscach od zawsze przeznaczonych na działalność usługową, radny Szafarkiewicz proponuje demagogiczny sondaż na temat potrzeby budowania marketów. 

Zaniedbana ulica Solskiego ma być traktem dojazdowym
do dyskontu Lidl, który ma powstać na posesji pana
Bolewskiego. Planowana wielkość waha się od 1200 do
2000 metrów kwadratowych. Fot. Maciej Krzyżański

Pytanie mieszkańców o kierunek rozwoju miasta jest pomysłem bardzo słusznym. Powinno się to robić jak najczęściej, a w sprawach kluczowych dla miasta powinno to być obowiązkiem. Robić to jednak trzeba uczciwie i bez demagogii. Jeśli bowiem radny Szafarkiewicz proponuje np. pytanie: czy dla miasta dobre jest powstanie dużych obiektów handlowych typu Netto, Lidl czy Biedronka?, to popełnia to samo nadużycie, którego dopuścili się autorzy sondażu w sprawie budowy marketu przy ul. Magazynowej. Po pierwsze, manipuluje odpowiedzią, wskazując konkretne marki, za którymi stoją kampanie reklamowe warte miliony złotych. Po drugie, kompletnie pomija istotę sporu, który nie dotyczy tego, czy budować Lidla czy nie budować, ale czy budować duże (ponad 1000 metrów kw.) markety w sąsiedztwie domów jednorodzinnych. 

Radny Szafarkiewicz proponuje także, aby zapytać wszystkich mieszkańców miasta, czy budowa marketów na miejscu fabryczki firmy Boltex przy ulicy Dworcowej lub na ulicy Moniuszki przy torach kolejowych to dobry pomysł? Nie bardzo wiem, dlaczego radny chce swoim sąsiadom wyświadczyć niedźwiedzią przysługę. Przecież jasno widać z mapy konfliktów w Puszczykowie, że mieszkańcy ulic położnych daleko od miejsca sporu niezbyt wnikliwie śledzą sprawę i nie rozważają szczegółowo argumentów obu stron, dając posłuch argumentom najgłośniejszym lub najbardziej nośnym. Jeśli już pytać o szczegółową lokalizację marketu, to mieszkańców terenów najbliżej położonych, ograniczając się np. do granic jednego lub dwóch okręgów wyborczych. Tak robi się w Poznaniu, gdzie przeprowadzono bardzo dobre konsultacje w sprawie przyszłości terenów po stadionie im. Edmunda Szyca przy ul. Dolna Wilda. O zdanie nie pytano jednak np. mieszkańców Strzeszynka czy Koziegłów, ale mieszkańców Wildy, dając jednocześnie możliwość przedstawienia swoich argumentów wszystkim zainteresowanym stronom. 

Kompletnie idiotyczne jest natomiast pytanie o to, które miejsce w Puszczykowie nadaje się najlepiej na budowę marketów wielkopowierzchniowych. Bez wskazania potencjalnych lokalizacji i przedstawienia konsekwencji budowy marketu w danym miejscu, mieszkańcy nie będą mieli możliwości wyrobienia sobie opinii na ten temat. Planowanie przestrzenne to zbyt ważna i zbyt skomplikowana dziedzina, aby kwestie z nią związane rozstrzygać na zasadzie „widzimisię“. Gołym okiem widać, że nawet radni mają olbrzymie problemy ze zrozumieniem tej problematyki i uchwalaniem spójnych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, jak zatem mają takie sprawy rozstrzygać mieszkańcy nie mający dostępu do wszystkich danych? Zapytanie mieszkańców o tak trudną kwestię bez ich uprzedniego przygotowania, może przynieść wyniki kompletnie oderwane od urbanistycznej rzeczywistości. 

Radni byli bezradni wobec fabryki umieszczonej pośród
willi i ogrodów. Nie umieli uporać się z miejscem
szpecącym spory fragment miasta i utrudniającym życie
mieszkańcom. Teraz nie wiedzą, jak zabezpieczyć interesy
mieszkańców w sporze z inwestorem.
Fot. Maciej Krzyżański

Artykuł radnego Szafarkiewicza to czysta demagogia. Wieloletni radny proponuje, żeby się wsłuchać w głos mieszkańców. Jednocześnie ignoruje głos swoich sąsiadów i wyborców w sprawie dla nich najważniejszej. Nie kiwnął nawet palcem, żeby sprawdzić, jak to możliwe, że firma Boltex prowadzi działalność przemysłową na terenach usługowych (nie przemysłowych!)? Nie zrobił nic, aby mieszkańcy okolic ulicy Dworcowej poczuli, że rada miasta bierze pod uwagę ich opinię. Nie wyrobił sobie nawet zdania w sprawie, która jest prosta ja drut. Zmusił swoich wyborców do poszukiwania pomocy u społeczników ze Stowarzyszenia Przyjaciół Puszczykowa i blogerów z Zielonego Puszczykowa. 

Odwracanie się plecami do wyborców to nie tylko problem radnego Szafarkiewicza. Cała Rada Miasta ignoruje głos mieszkańców, gdy jest to dla niej wygodne. W sprawie rozbicia Centrum Animacji Kultury zignorowano kilkaset podpisów i liczne głosy wzywające do rewizji absurdalnych decyzji. Nie było nawet sensownej polemiki, tylko frazesy i zasłanianie się interesem dzieci. W sprawie marketu przy ul. Magazynowej, radni milczeli, gdy prywatny inwestor próbował forsować swoje plany wbrew mieszkańcom – używając manipulacji i PR-owych sztuczek. 

Radny Szafarkiewicz odwołuje się do słusznej idei partycypacji obywatelskiej, jednocześnie swoją działalnością jej zaprzeczając. Referenda i konsultacje społeczne w ważnych sprawach powinny się odbywać jak najczęściej, ale nie na zasadzie dziwacznego plebiscytu, tylko merytorycznej dyskusji z przedstawieniem rzetelnych prognoz i argumentów. Być może nie byłyby nawet potrzebne referenda czy sondaże, gdyby radni słuchali, co mają do powiedzenia ich wyborcy. Nie jest to takie trudne. Skoro bloger ma czas, żeby porozmawiać z mieszkańcami różnych części miasta o ich problemach, to osoby sprawujące mandat społeczny, tym bardziej powinny umieć to zrobić. 

Przyznam, że nie rozumiem fenomenu wielu radnych obecnej kadencji. Większość nie odzywa się na sesjach, nie czyta dokumentów, nie ma (lub nie prezentuje) własnego zdania, o spójnej wizji rozwoju miasta nawet nie wspominając. Na ich tle najdłużej sprawujący swoją funkcję radny Szafarkiewicz wyróżnia się tylko tytułem wiceprzewodniczącego rady. Trudno natomiast wymienić jakiś konkretny efekt jego działalności. Wiem, że nieźle gra w tenisa i nieźle jeździ na nartach. Wiem, że organizuje raz do roku festyn na swojej ulicy. Wiem, że w większości dyskusji nie zajmuje zdecydowanego stanowiska, lawirując między stronami, jakby był na stoku narciarskim a nie w Radzie Miasta. Jeśli jedyną miarą sukcesu radnego ma być umiejętność lawirowania między interesem miasta, deweloperów i mieszkańców, to faktycznie radny Szafarkiewicz jest w tej dziedzinie mistrzem. Można śmiało powiedzieć, że to Alberto Tomba** puszczykowskiej polityki. 

**były włoski narciarz – alpejczyk, specjalizował się w konkurencjach slalomowych

* Marcin Muth - redaktor prowadzący bloga "Zielone Puszczykowo", współpracownik "Kuriera Puszczykowskiego".