Nasze miasto

Dostaliśmy kolejny list od czytelnika. Publikujemy go bez skrótów bo dość trafnie opisuje obecny stan Puszczykowa. Po zielonym "mieście-ogrodzie" zostało tylko wspomnienie. Smutne to bardzo.

Nasze miasto

Na starej pocztówce widać, jakim powodzeniem
cieszyło się Puszczykowo na przełomie XIX i XX wieku.

(nazwisko do wiedzy redakcji)

Oglądając jakiś czas temu zdjęcia tłumów wychodzących przed stu lub więcej laty z pociągu na dworcu w Puszczykowie i czytając, że bywały dni kiedy przyjeżdżało tu 30 tysięcy ludzi, zastanawiam się dlaczego nie jest tak dzisiaj? Co powoduje, że dziś Poznań choć bardziej ludny niż przed 100 laty, nie „przysyła” nam co tydzień choćby połowy tych ludzi? Przecież społeczeństwo jest bogatsze niż wtedy, więcej mamy czasu. Wówczas utrzymywało się w naszym miasteczku i chyba nieźle prosperowało kilka restauracji i wille gdzie można było zanocować. Dziś te istniejące wiodą chyba dość kiepski żywot, tłumów tam nie widać. Co się stało, że przyjeżdża do nas tak mało weekendowych turystów, choć dojazd do Puszczykowa łatwiejszy jest i szybszy niż 100 lat temu? Przecież nie jest tak dlatego, że w Poznaniu jest tak bogata oferta rozrywki. Również z Komornik, Lubonia czy Mosiny tłumy nie ciągną. Postawię tezę, że dzieje się tak dlatego, że nasze miasto przestało się różnić od tych wyżej wymienionych. Już widzę jak to stwierdzenie przyjęli miłośnicy naszego miasta: jak to, Puszczykowo jak Luboń czy Komorniki?

O puszczykowskim rynku można powiedzieć wszystko, ale
nie to, że jest przestrzenią przyjazną dla mieszkańców.
Fot. M. Krzyżański

A czym to niby różni się nasze centrum od centrum Lubonia choćby? Nasze miasto, które w pamięci starszych mieszkańców było zielonym ogrodem, ogrodu już nie przypomina. Centrum miasta, a więc jego reprezentacyjna z natury część, z główną ulicą Poznańską zamieniono w olbrzymi parking, ciągnący się po obu stronach ulicy od piekarni Błaszkowiaka do cmentarza. I co gorsza, parking ten jest ciągle pełny, bo mieszkańcy naszego miasta nawet 200 metrow po bułki jadą samochodem. Jeszcze na zdjęciach z lat 90-tych Poznańska to była zielona aleja. Dziś drzew prawie tam nie ma. W niektórych miejscach jest jeszcze trochę trawników. Trawników tylko z nazwy. Dokładnie tak jest i w Luboniu. Puszczykowski rynek to kolejny wielki parking. Trawki tam nie uświadczysz. Jest owszem jakaś ławka, ale kto by chciał tam siedzieć i wdychać smród z rur wydechowych? Znowu oburzę niejednego lokalnego patriotę, ale z dwojga złego wolę już rynek mosiński. Teraz jeszcze powstaną na tyłach betonowego parkingu zwanego rynkiem, blaszane hale sportowe. Dodadzą uroku centrum miasta? Ale ilu z nas to będzie przeszkadzać?

W centrum miasta wszystko podporządkowane jest
samochodom. Mimo, że parking jest bardzo szeroki
i po obu stronach jezdni, auta i tak zabierają sporą część
wąskiej ścieżki pieszo-rowerowej. Fot. M. Muth

Kiedy jedzie się dalej centralnymi ulicami miasta: Piaskową i Dworcową, nie wygląda wcale lepiej niż na Poznańskiej. Straszą betonowe płoty (a niby są przepisy i stawiać ich nie można), betonowe parkingi, bo parkingi w naszym miasteczku są najważniejsze. Prowincjonalnie samochodami leczymy nasze ego. Drzew na ulicach jak na lekarstwo. Jeśli gdzieś jest coś zielonego, to najczęściej za płotami. Idę o zakład, że na ulicach Lubonia jest więcej drzew niż w Puszczykowie. Bo nasze miasto doskonale radzi sobie bez drzew. O te które się jeszcze ostały nikt nie dba. One przeszkadzają naszym urzędnikom. Co roku władze miasta wynajmują tanich „fachowców”, którzy przycinają je jak popadnie. Bez wiedzy, byle taniej. Na bocznych ulicach z drzewami „miejskimi” lepiej nie jest. Władze wycinają co się da i jeśli muszą to nasadzają w zamian na zakolu lub w lesie. Gdzie tu logika? Ilu z nas jest tym oburzonych? A ilu z nas to przeszkadza?

Kolejna "wizytówka" miasta to tereny pofabryczne między
ul. Dworcową i ul. Solskiego. Niebawem może tu powstać
market. Fot. M. Krzyżański

Kiedy jedzie się przez centralne ulice miasta, widać brud i straszące relikty po minionym systemie (na terenie GS). Ale i w ostatnich latach przybyły nowe potwory: firma Litz to istna „wizytówka” miasta ogrodu, zaś vis a vis rośnie wysypisko kostki czy gruzu. Dworcowa również straszy, nie tylko „budą” PSS Społem. Wystarczy się przyjrzeć. Za sklepem Społem - inna „atrakcja” w postaci firmy p. Bolewskiego. Czy to są centralne, reprezentacyjne ulice „miasta ogrodu”? Czym to różni się od Komornik czy Lubonia? Jeśli powstaną przy Dworcowej markety, to nie oszukujmy się, wielu puszczykowian to ucieszy. Przeszkadzają one najbardziej sąsiadom, bo my martwimy się na ogół tylko o to, co bezpośrednio nas tyczy. Nadwarciańska od strony Warty w okolicach Eko-Rondo to teren, który nawet w Luboniu czy Mosinie by straszył. Teraz powstać tam ma jeszcze składowisko śmieci. A my nadal jesteśmy w „zielonym mieście ogrodzie”! Ilu z nas to przeszkadza?

Co ma pomyśleć o tym ktoś, kto przyjeżdża do naszego miasta? Czy czegoś lepszego spodziewać się może na bocznych ulicach? Tam lepiej nie jest. Albo wybetonowane ulice bez drzew i trawników, albo dziury gdzie po byle deszczu zostawić można buty. Próżno szukać tam ławek. Ławek w lesie i przy lesie też jak na lekarstwo. Miejsc na rozłożenie koca w mieście ani lesie też nie ma. W miejscach gdzie teoretycznie turysta miałby usiąść, gdzie są ławki, z koszy na ogół wylewają się śmieci. Na głównych leśnych alejkach, gdzie ludzi najwięcej, najwięcej jest też śmieci wszelkiej maści. Władzom miejskim ani WPN nie przeszkadzają. Dalej w las już turysta nie pójdzie, jeśli zniechęci się na wstępie. Kilka lat temu wybudowano w lesie drogę rowerowo-pieszą z granitowymi krawężnikami! Wysypano ścieżkę czymś paskudnym, co nie przepuszcza wody i po deszczu nie dość że stoją kałuże, to jeszcze ślisko, że zabić się można. Czy te granitowe krawężniki mają przyciągnąć turystów? Chyba tylko tych, którzy zobaczyć chcą coś tak bezmyślnego. 

Na miejscu przyszpitalnego parku ma powstać osiedle domów
jednorodzinnych. Czy podobnie jak przy ul. Jarosławskiej
domy jednorodzinne okażą się osiedlem szeregowców?
Fot. Izabela Cierzyńska

Kiedy na miejsce parku przy szpitalu powstanie osiedle, to czym to miasto różnić się będzie od innych okolicznych? Mosina która słynie z osiedli deweloperskich też graniczy z lasami WPN. Nie miejmy złudzeń, kto zna rynek nieruchomości w Polsce ten wie, że teren ten kupić szybko może tylko deweloper. A ci nie zbudują domków jednorodzinnych. Powstanie tam osiedle domów takich jak na ul. Jarosławskiej (w najlepszym przypadku). Na papierze jednorodzinne, a w rzeczywistości dwu lub więcej. I nikt w urzędzie miejskim tego nawet nie zauważy. Ale ilu z nas będzie to przeszkadzać?

Po co więc przyjeżdżać do Puszczykowa, gdzie nawet nie można wypożyczyć roweru, kajaka, czy łódki mimo, że zbudowano drogą przystań? Aby oglądać ogrody za płotami (jeśli nie przesłania ich betonowy lub wysoki płot)? Ogrody w których coraz mniej drzew i krzewów liściastych, a w zamian przybywa tujek i innych iglaków. Toć tak samo wyglądają ogródki na niektórych ulicach Lubonia i osiedlach Poznania. Nic ładnego w Puszczykowie od lat nie wybudowano, za sto lat niczym nasi następcy się nie zachwycą. Perełki architektoniczne to budynki sprzed wojny. Jeśli prywatne, to ich stan zależy od zamożności właścicieli. Miasto im nie pomaga, bo gdyby było inaczej, to chyba nie tak wyglądałaby piękna kiedyś Jadwinówka i niektóre inne stare wille. A to co stare i miejskie wygląda jak Mimoza. Po co więc jechać do Puszczykowa? Przed stu laty przyjeżdżali pociągami do Puszczykowa ci, którzy mogli znaleźć tutaj to, czego nie było w miejscu ich zamieszkania. Bo turysta szuka odmienności. Dziś nasze miasto na siłę upodabnia się do swoich sąsiadów, szczególnie w tym co szpetne i tandetne, dlatego nawet jednodniowych turystów brak. I brak nadziei na odmianę.

Zabytkowe wille chylą się ku upadkowi. Fot. W. Kowaliński

Kiedy jakiś czas temu ktoś o nazwisku Normalniak napisał w ironiczny sposób o Komornikach „mieście idealnym”, nie brakło oburzenia tych, którzy nie zrozumieli ironii. Sporo było śmiechu ze strony tych, którzy ironię dostrzegli. Ale kiedy patrzę na miasto w którym mieszkam, widzę więcej z przywołanych przez Normalniaka Komornik, niż „miasta ogrodu” jaki zaplanowali ci, którzy je zakładali, a o którym tak często pisze się na Zielonym Puszczykowie. I chciałoby się tym wszystkim, którzy pękali ze śmiechu przy lekturze Normalniaka powiedzieć za Gogolem: Z czego się śmiejecie? Z samych siebie się śmiejecie.